Of ik een stukje wil schrijven over mijn coaching traject bij Sanders en De Haan. Natuurlijk, dat doe ik met alle liefde... alleen waar te beginnen (en hoe houd ik dit kort)?? Dit is dus één van de dingen waar ik regelmatig tegenaan loop. Perfectionisme, uitstelgedrag, faalangst, onzekerheid en geen knopen kunnen doorhakken, allemaal eigenschappen die ik mezelf in de loop der jaren heb toegekend en die mij onder meer hebben gevormd tot wie ik nu ben. Dit klinkt misschien negatief maar dat is en was het echt niet alleen maar, al helemaal niet naar de buitenwereld toe, want sommige van die eigenschappen hebben me ook juist veel gebracht. Alleen moet je er wel voor oppassen dat bepaalde patronen en overtuigingen niet teveel stress opleveren en ten koste gaan van jezelf en je eigen geluk. Dat was bij mij, na jarenlang in steeds dezelfde (overwegend) negatieve gedachtepatronen blijven hangen, op een gegeven moment duidelijk wél het geval. Zowel in mijn vak als praktiserend dierenarts, als ook in mijn privéleven. Het kon zo niet langer doorgaan.
Dankzij een lieve collega kwam ik op het juiste moment in contact met Sanders en De Haan Coaching, alsof het zo moest zijn. Toen ik op hun site las over o.a. die wirwar aan knopen in een bolletje touw (oftewel in mijn hoofd) dacht ik, dit gaat helemaal over mij! En wat was ik opgelucht toen zij hun vertrouwen uitspraken dat het écht goed zou komen en dat we samen aan de slag zouden gaan. Wat was ik blij dat ik hulp had gevonden en er iets zou gaan veranderen, want dat wilde ik ZO graag. Een zware last viel van mijn schouders (en we waren nog niet eens begonnen).
En daar begint het dus wel bij: je moet echt zélf met overtuiging die stap zetten, want dan is de kans dat die verandering er daadwerkelijk komt het grootst. Mij is tijdens de fijne sessies met Elise duidelijk geworden dat ik, waarschijnlijk al van heel jongs af aan, de overtuiging over mezelf heb ontwikkeld dat ik niet goed genoeg ben. Op wat voor vlak dan ook, het ging behoorlijk ver.. En dat maakte dat ik mijzelf bepaalde gedachtegangen/ -patronen en dus gedragingen had eigen gemaakt die steeds groter waren geworden in mijn hoofd. Heel moeilijk om uit te leggen, en ook ontzettend moeilijk om die automatische, vastgeroeste patronen te doorbreken. Ik zal er misschien nooit achter komen waardoor dit alles in mijn hoofd is ontstaan, maar door dit traject heb ik wel geleerd hoe ik daarmee om moet gaan. Om vanuit liefde en verbinding met mezelf overzicht te creëren en het allemaal minder zwaar te laten zijn. Waardoor ik weer meer ruimte krijg om rust en ook weer meer geluk te ervaren. En minder stress, op het werk maar ook persoonlijk. En ik ben er echt nog niet, want mijn gedachten kunnen behoorlijk hardnekkig zijn (en ik kon het dan ook erg waarderen dat Elise mij grappend maar met serieus gezicht 'écht een hopeloos geval' noemde, waarna een harde schaterlach van haar kant weer zorgde voor een grote lach op mijn gezicht). Ok, zo hopeloos is het dus niet gesteld met mij, gelukkig maar ;). Mijn geluk ligt écht alleen maar in mijn eigen handen; door de hulp en inzichten (en veel confronterende eyeopeners) die ik heb gekregen van Elise, besef ik mij dat nu terdege. Dat helpt enorm om niet weer snel te verzanden in die wervelstorm van (negatieve) gedachten. Het blijft wel hard werken, maar hopelijk worden de stappen vooruit steeds groter en de stapjes achteruit steeds kleiner.
Lieve Elise (en indirect ook Jacobien), ontzettend bedankt voor de waardevolle coach sessies en het stukje geluk wat ik daarmee heb terug gevonden, ik gun dit oprecht iedereen!
Lieve groet, Ilse Boerman.
Reactie plaatsen
Reacties