Of ik iets wil schrijven, ja dat wil ik wel, vindt het eng maar ik kan dit.
Ik had ook nee kunnen zeggen want dat heb ik nu geleerd zonder me daar schuldig over te voelen en het te moeten uitleggen.
Dus ik wil wel graag iets schrijven ook al is het eng en is het even zoeken, waar te beginnen.
Oké beginnen bij het begin….
Ik zei overal ja tegen, liet me gauw overrulen, wilde graag lief gevonden worden, hield mijn mond en cijferde mijzelf weg.
Er werd regelmatig tegen mij gezegd dat ik lief en aardig was, top dat wilde ik ook, er is een keer gezegd dat ik de kunst bezat om zichtbaar onzichtbaar te zijn.
Ik kon overal iets achter zoeken, negatief over mezelf denken want dat doen anderen toch ook.
En toen werd ik ziek, ook gebeurden er privé veel dingen in korte tijd. Ik voelde wel, het is niet goed maar ik dobberde gewoon verder.
Totdat een hele lieve vriendin tegen mij zegt: “ik heb een inspiratiegesprek voor jou bij 2 hele lieve dames”
Dat heb ik met beide handen aangegrepen dit had zo moeten zijn.
Ik kom in contact met Elise, door de telefoon, voelt het goed. Maken we een afspraak en hoe dichter de afspraak komt hoe enger ik het vind, maar ik ga!
Wat ben ik blij, ik durf weer van mezelf te houden en niet iedereen hoeft mij lief te vinden. Ik kan nu nee zeggen zonder me daar schuldig over te voelen en durf ik vragen te stellen.
Dit alles heb ik geleerd met behulp van Elise, zei wist waar ze moest prikken en porren (zo zeg ik het maar) niet meer uitstellen maar zeggen dan en dan ga ik het doen.
Door in actie te komen is er een enorme last van mijn schouders gevallen. Mijn schouders zijn weer soepel en het voelt ontspannen.
Ik weet dat ik er nog niet ben, heb nog veel te leren maar ik weet dat het goed komt.
Elise dankjewel dat ik er mag zijn.
liefdevolle groet,
Lisette van der Veen
Reactie plaatsen
Reacties