Vol trots geeft Roy voorafgaand aan het interview een rondleiding door het prachtige bedrijf waar hij nu ruim drie jaar werkt op de afdeling ICT-automatisering. Ontspannen maakt hij her en der een praatje en straalt rust uit. Wat heerlijk om te zien als iemand een coach traject heeft afgerond en in actie is.
We vinden een fijne ruime plek en onder het genot van een drankje gaan we in gesprek. Roy, wat komt er in je op als je terugdenkt naar het coaching traject?
“Het eerste wat in me opkomt is dat ik meer humor gebruik. Dat ik er wel wat meer humor in kan brengen in het contact met mensen. Hierdoor is het contact losser, ontspannener en daardoor ook natuurlijker. Dat heeft het mij vooral opgeleverd”.
Wat was dan het verschil met daarvoor? “Voorheen deed ik mijn werk volgens bepaalde procedure of methode en ging ik deze uitleggen, bediscussiëren en overtuigen. Nu maak ik een praatje en dat zorgt voor een stukje ontspanning. Voor anderen is het misschien ook wel lastig of een drempel om bij mij of überhaupt bij een ICT-er te komen. Want daar zitten immers allemaal van die jongens met petjes, van die ICT-ers, van die nerds, van die zolderkamer autisten. En als je gewoon met elkaar in contact bent dan blijkt dat je samen heel gewoon en heel normaal bent.
Als ik iets ingewikkeld en te onduidelijk vond dan liet ik het liggen, bleef dan trouwens wel steeds in mijn hoofd rondspoken, het bleef bij me en dan ging ik er over nadenken, wat bedoelen ze precies, is het raar dat ik ernaar ga vragen en uiteindelijk begon ik te twijfelen aan mijzelf. Met als resultaat dat ik niks deed ja enkel zeggen dat ik druk ervaarde. En nu, nu ga ik naar de mensen toe, ga een vraag stellen en blijf in contact. Wat bedoel je precies, wat wil je dat ik er mee ga doen en wat verwacht je van mij.
Kort gezegd ben ik nu meer in contact met anderen. Dit lukt me door een vraag te stellen en door humor te gebruiken. Eigenlijk is het heel simpel maar als je het laat liggen en gaat parkeren dan is het niet meer in je zichtveld en wordt het een steeds groter obstakel”.
Hoe was het om bij Sanders en De Haan te komen? “Geen enkel probleem, een hele grappige locatie, in die wagen, die pipo de clown wagen. Ik wist niet precies wat ik moest verwachten en ging er open-minded naar toe. Al vrij snel kwamen we bij de kern, waar mijn grootste valkuil zit en waar ik steeds weer in terug val. De sessies vlogen om en wat ik zo fijn vond was dat ik veel praktijkvoorbeelden in kon brengen, deze hielpen mij echt op de werkvloer. Ik kon ze vervolgens gelijk gaan toepassen”.
“In de thuissituatie heb ik niet echt het idee dat het anders is. Wel neem ik nu spontaan cadeautjes mee omdat ik zo blij met mijn vriendin ben. Ik weet eigenlijk niet of ze door heeft of ik anders ben of doe en dat maakt eigenlijk ook niet uit”.
Planning was een ingewikkeldheid, hoe is dat nu? “Dat is nog wel steeds een dingetjes, ook door ziekte. Het verschil is dat ik er nu over praat en dat ik het bespreekbaar maak. Voorheen schoof ik het weg en deed vervolgens niets. Nu blijf ik in contact en blijf ik er zelf bovenop zitten”.
“Ik wil ik contact zijn en blijven met mijn collega’s. Er is nu wekelijks werkoverleg ingepland, even ieder week een kwartiertje sparren wat er speelt en wie wat doet. Vooraf heb ik even een mailtje naar mijn collega’s gestuurd met mijn kijk hierop. Voor nu is het online, heb het voor de hele maand gepland. Zo weet ik wat mijn collega’s doen en dat vind ik heel fijn. Ben er heel blij mee.
Bij mijn leidinggevende ga ik regelmatig langs, als zijn deur open is maak ik een praatje. 1 of twee keer in de week ga ik in ieder geval bij hem langs, ik kies voor in contact zijn, in verbinding zijn en blijven en daar ga ik voor. Ik ben en blijf in contact met mijn collega’s en mijn leidinggevende dat is het verschil en zo doe ik het nu, zo hou ik het nu zelf aan de gang. Als ik nu naar huis ga dan heb ik niet het idee er is veel blijven liggen, nu ga ik gewoon naar huis. Ik ben veel meer in ontspanning en ik ben nu zelf aan zet”.
Wil je nog iets zeggen: “Ja, ik wil jou bedanken voor je tijd, aandacht en positieve energie die je erin hebt gestoken. Ook mijn werkgever, Tangenborgh, zowel het financiële plaatje als de mogelijkheid dat ik dit mocht doen. Ik ga ervoor zorgen dat het wat op blijft leveren, daar ga ik voor”.
Reactie plaatsen
Reacties
Wat een mooi en inspirerend verhaal Roy!