Vrij

Hij had er al vaker over gehad. Eigenlijk al een paar jaar maar was op de een of andere manier niet tot actie over gegaan. Tuurlijk, hij had links en rechts informatie ingewonnen over hoe en wat maar kwam daar niet verder mee. 

'Dit jaar maak ik nog vol en dan ga ik voor mezelf beginnen of na de zomerdrukte stop ik ermee' was een zin die de afgelopen jaren langs is gekomen en toch bleef het erbij.

'Het is best een hele stap om je vaste baan op te zeggen vind ik. In mijn geval werkte ik op dat moment bijna 30 jaar op een prachtig vakantiepark in de bossen van Drenthe en ook nog eens op 5 minuten fietsen van mijn huis. Dus elke keer als ik eraan dacht om daar te stoppen dacht ik ook dat ik wel gek leek. Zulk mooi werk en zo dichtbij, wat wil je nog meer'

Hij had het ook echt naar zijn zin op het moment van de beslissing om te stoppen. Met het wisselen van eigenaar werd het plezier alleen maar groter zelfs. Met een twinkeling in zijn ogen vertelt Theo over de lol en gezelligheid die hij heeft ervaren met Auke, de eigenaar van Landgoed 't Wildryck. De samenwerking, overleggen en onvoorwaardelijkheid over en weer is goud waard weet hij en toch heeft hij de knoop doorgehakt.

Het leven heeft hem niet altijd meegezeten namelijk. Zijn jeugd was vrij maar niet onbezorgd en ook hij heeft afscheid moeten nemen van mensen die hem erg dierbaar zijn en juist in die tijden kon hij zijn gedachten verzetten in zijn werk. 

Maar waarom dan toch iets opgeven wat je zo lief is en kiezen voor een onzeker bestaan?

'In oktober 2017 werd ons gezin opgeschrikt met de diagnose borstkanker bij mijn vrouw Jacobien. Mijn leven stond op z'n kop. Ik heb vaak gedacht dat ik misschien wel alleen met de kinderen verder zou moeten gaan. Ik ben in het begin erg verdrietig geweest en voelde me zo machteloos. Helemaal toen zij de behandelingen in ging en ziek en kaal werd wilde ik zo wel met haar ruilen. Ik wilde alles wel van haar overnemen zodat zij maar niet hoefde te lijden'

In die tijd ging Theo altijd mee naar het ziekenhuis en werd er vanuit zijn werk volledig meegewerkt. Als ze weer thuiskwamen stapte hij gelijk weer op zijn fiets om zijn werkzaamheden te hervaten. 

'Het was zo'n warm gevoel om je zo gesteund te voelen' blikt Theo terug.

De behandelingen sloegen aan en in 2019 kon het gezin de draad weer oppakken. Theo werkte op het Wildryck en Jacobien was aan het reïntegreren in de gehandicaptenzorg waar zijn al 23 jaar werkzaam was. Het ging zoals het ging tot Jacobien haar bucketlist wilde gaan afvinken. 

'Toen ze ziek was had ze een lijstje gemaakt met wat ze echt graag zou willen. Op die lijst stond o.a een hond en vrijheid. Ze wilde meer thuis zijn want ze had ervaren hoe fijn dat was toen ze ziek was. Op dat lijstje stond echter ook dat ze haar baan op wilde zeggen en zelfstandig lifecoach en mediator wilde worden. Ik heb haar gestimuleerd dat te gaan doen want ik geloofde altijd al dat ze daar goed in zou zijn'

Zo gezegd, zo gedaan. 

Jacobien beëindigde haar contract en ging haar eigen tijden indelen en genoot van haar werk en de vrijheid die het haar bracht.

'Om heel eerlijk te zijn werd ik er een beetje jaloers van. Ik gunde het haar en genoot van haar energie maar ik gunde dat mijzelf ook.'

En zo kwam het dat Theo tijdens een van hun vele wandelingen tot een besluit kwam. Het was genoeg geweest. Hij had een groot gedeelte van zijn leven klaar gestaan en hard gewerkt voor een ander, nu was hij aan de beurt. Met de herinnering dat het elk moment anders kan zijn in je leven vers in zijn geheugen maakt hij een plan om te gaan doen waar hij echt blij van wordt en wat hem energie geeft. Mensen helpen met klussen in en om het huis die niet (meer) in staat zijn om dat zelf te doen. De tijd voor deze mensen te nemen en in verbinding met ze te zijn. Op die manier voelt hij voldoening en zingeving uit zijn werkzaamheden maar bovenal; Vrijheid!