‘Ik moest van mijn x-therapeut juist voelen’ zegt hij lang nadenkend bij de vragen die ik hem stel.

 

Gek wordt hij van zichzelf en gefrustreerd, want wat voel je en wat is er eerder, je gevoel of je gedachten? Door zijn daadkracht te zijn leer ik hem steviger te worden en dat gaat niet met fluwelen handschoenen maar wel effectief. Ik zeg daarbij dingen die hij lastig vindt om te horen maar daar zit ‘m juist de kneep. 
Wat hebben we lange tenen en tere zieltjes. We zijn gelijk geraakt of beledigd door een kritische of spottende opmerking, of erger nog we vatten een anders bedoelde opmerking als persoonlijke aanval op en gaan het er eens lekker met onze vrienden of collega’s over hebben.

 

Nou, je raadt het misschien al, zij zijn het he-le-maal met jou eens! Jullie overleggen wie dat ‘varkentje gaat wassen’ dus......opgelost en op afstand gezet, uit verbinding, net goed had ze dat maar niet moeten zeggen/schrijven. Ik heb me ooit, in een intervisie notabene, uitgesproken over het functioneren van mijn leidinggevende en ben daar keihard op afgerekend = baan kwijt. Deze hele kwestie hing van interpretaties, dus eigenlijk van *angels, tere zieltjes en lange tenen aan elkaar. De twee bazen waren het met elkaar eens en vonden het wel duidelijk. Ook vonden ze het niet nodig om HR in te schakelen en werd ik er, met zwijgplicht, via de achterdeur uitgewerkt. Opgelost. Uit verbinding. Tsjaka.

 

Op zulke momenten treedt er een automatisme op; Vluchten, Vechten of Bevriezen. In mijn geval werd het vechten. Ik snapte er niks van en echt verhelderend was hun uitleg ook niet omdat we elkaar niet verstonden. Ik bleef A zeggen en zij bleven B horen. Wat zij gedacht hebben destijds weet ik niet, wel weet ik de uitkomst.

 

Een grote sprong naar nu makend ben ik er van overtuigd dat niets voor niets is en dat geldt ook voor dit voorval. Blijkbaar moest ik met donder en geweld wakker worden geschud omdat ik niet deed waarvoor ik hier ben. Ik kreeg er kanker bij en daardoor de tijd gekregen om eens goed na te denken.  Hoe lastig ik het toen ook vond, nu ben ik er dankbaar voor. Het heeft me zoveel inzichten gegeven en aannames, hiërarchie en bla bla weggenomen dat mijn weg vrij is. Ik heb besloten mensen te gaan helpen die klaar zijn met lange tenen en fluwelen handschoenen en die hun leven niet meer willen laten bepalen door wat een ander vindt.

 

Egoïstisch? Juist niet! Want daardoor wordt je een leuker, gezelliger en ontspannen mens waarbij het goed toeven is.  Ik zeg niet dat het voorval de schoonheidsprijs wint. Misschien voelt iemand zich bij het lezen van dit stuk op de één of andere manier geraakt. Dat is mooi want dat betekent dat je in beweging bent.


Nu is het de vraag: wat ga je ermee doen?

 

Jij bent aan zet.

 

Reactie plaatsen

Reacties

Er zijn geen reacties geplaatst.